ดวงแก้วกลมใสในตัวเรา

แต่พอนั่งไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเราหายไป ไม่มีแขน ไม่มีขา ใจนิ่งมาก แล้วกระผมก็เริ่มเห็นดวงกลมใสๆขนาดเท่าลูกตาดำ อยู่ท่ามกลางความมืดตรงหน้ากระผม ห่างประมาณหนึ่งฟุต แต่เห็นแป๊บเดียวก็หายไป และพอนั่งสมาธิทุกครั้งกระผมก็จะเห็นแบบนั้น แต่ความมืดจะจางลงเรื่อยๆ ดวงนั้นก็สว่างขึ้นด้วยครับ

เมื่อใจหยุดนิ่ง...สิ่งอัศจรรย์ก็บังเกิด

พอเข้าสู่วันที่สาม ใจของกระผมก็เริ่มสงบ และเบาสบายขึ้น วันนั้นกระผมนั่งนิ่งๆวางใจสบายๆ และนึกว่าเรามีดวงแก้วใสๆอยู่กลางท้อง นั่งไปสักพักใจเริ่มเบา และนิ่งมาก กระผมก็เห็นว่ามีดวงแก้วกลมๆใสๆเหมือนดวงดาวอยู่ในท้องของกระผมจริงๆ กระผมก็มองไปที่ดวงนั้นแล้วก็เอาใจนิ่งๆไปแตะเบาๆที่ดวงนั้น อยู่ดีๆดวงกลมๆนั้นก็ขยายออก ขยายใหญ่มากเท่ากับดวงจันทร์ และดวงอาทิตย์

เริ่มจากมืด...เริ่มจากฟุ้ง

ในวันแรกๆที่กระผมฝึกนั่งสมาธิ พอหลับตาปุ๊บกระผมก็เห็นความมืดปั๊บ กระผมก็ดูไปเฉยๆไม่คิดอะไร กระผมนั่งอยู่หลายวันแม้จะยังไม่เห็นอะไรเลย แต่กระผมกลับรู้สึกว่าใจของกระผมเริ่มนิ่งมากขึ้น รู้สึกสบายและมีความสุข...ในวันแรกๆ พอกระผมหลับตาทีไรก็จะฟุ้งจนมึนทุกที จนกระผมต้องลืมตาขึ้น แล้วหลับตาใหม่อยู่หลายรอบ พระอาจารย์สอนให้นึกถึงดวงแก้ว กระผมก็ลองทำตาม แต่นึกไม่ออก

ความสุข...ที่แท้จริงแล้วอยู่ในตัวเรานี่เอง

การอบรมในครั้งนี้ดีมากๆ ผมได้ฝึกทุกอย่างและยังได้นั่งสมาธิอย่างเต็มที่อีกด้วย โอ...พระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ วันแรกที่นั่งสมาธิ ขนาดว่าซ้อมมาแล้วนะครับ มันก็ยังเมื่อยสุดๆ ผมปวดไปหมด ทั้งแขน ขา บ่า ไหล่ ลำตัว และหัวเข่า และวันที่สองความปวดเมื่อยก็ยิ่งทับทวี จนรู้สึกว่ากระดูกแทบจะหลุดออกมาเป็นชิ้นๆ นั่งไปสักพักความชาก็มาเยือน ผมชาไปหมดทั้งตัว แต่เพราะอยากเข้าถึงธรรม ผมจึงคิดว่า “ตายเป็นตาย”

สมาธิ...ที่ได้รับ คือ ความสุข

แต่ก่อนกระผมจนมาก ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ชีวิตลำบากและขาดแคลน แต่ตอนนี้กระผมกลับรู้สึกว่าชีวิตของกระผมมันเต็มเปี่ยม เหมือนเรามีทุกอย่างที่สมบูรณ์ขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ ถ้ามีใครเอาสมบัติจักรพรรดิมาให้เพื่อแลกกับธรรมะ และไม่ให้กระผมเห็นองค์พระ กระผมก็ไม่ยอมแลกเด็ดขาดครับ ตอนนี้กระผมไม่ต้องการอะไรเลยนอกจากธรรมะ

ดวงใสๆที่กลางกาย

วันนั้นผมเอาใจมาไว้ที่กลางท้อง ทำใจเฉยๆไม่คิดอะไร ใจผมนิ่งมาก แล้วอยู่ดีๆผมก็เห็นมีจุดสว่างเล็กๆเกิดขึ้นในตัวของผม พอมองเข้าไปก็ยิ่งเห็นเป็นประกายสว่างมากขึ้น ผมนั่งมองความสว่างนั้นอยู่พักใหญ่ ก็เห็นมีวงกลมๆใสๆเป็นจุดเล็กๆอยู่ที่กลางกาย พอมองเข้าไป ดวงใสๆนั้นก็ใหญ่ขึ้นจนมีขนาดเท่ากับนิ้วหัวแม่มือ

รางวัลของความตั้งใจ

ตอนแรกที่นั่งสมาธินั้น กระผมเจ็บไปทั้งตัว ปวดไปหมด เมื่อยไปทุกส่วน แม้จะผ่านไปแล้วถึงห้าวันก็ยังไม่หายเมื่อย ยิ่งตอนเลิกนั่ง กระผมกระดิกตัวไม่ได้เลยครับ เพราะมันชาไปหมด ต้องเรียกให้คนอื่นมาช่วยแงะ แกะแขนแกะขา แล้วก็ดึงตัวขึ้น แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น กระผมก็ฝึกนั่งทุกวัน แล้วรางวัลของความตั้งใจก็มาถึงครับ

สมาธิ...คุณทำได้...ถ้าได้ทำ

และผมก็เห็นองค์พระใสๆ องค์เล็กขนาดเท่ากับพระประธานบนหิ้งพระตามบ้าน แต่ใสมากๆ มองทะลุได้เลย มีประกายเพชรด้วยนะครับ เป็นองค์พระที่สวยมากๆอย่างที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยในชีวิต สวยยิ่งกว่าเพชร ผมก็ดูองค์พระไปเรื่อยๆ ไม่คิดอะไร บางช่วงก็จะเห็นลางๆ พอวางใจนิ่งๆ ก็จะเห็นชัดมากขึ้น เห็นตลอดเลยครับ

ความสุขภายในไม่ได้ไกลเกินเอื้อม

ตอนวันแรกๆที่กระผมนั่งสมาธิ กระผมไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืด แต่กระผมจะทำตามที่พระอาจารย์สอน คือ ให้ดูไปอย่างสบายๆ กระผมก็ดูความมืดไปเรื่อยๆไม่คิดอะไร ทำความรู้สึกเฉยๆ และตอนนั้นไม่ว่ากระผมจะทำอะไร กระผมจะพยายามนึกถึงศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา

วันสมาธิโลก 2 สิงหาคม พ.ศ. 2552

ในวันอาทิตย์ต้นเดือนสิงหาคมที่กำลังจะมาถึงนี้ ซึ่งถือว่าเป็นวันอาทิตย์แรกของพรรษานี้ด้วย นับว่าเป็นวันสำคัญมากอีกวันหนึ่งของปี ซึ่งวัดพระธรรมกายจะจัดให้มีพิธีบูชาข้าวพระพุทธเจ้า ซึ่งจัดมาเป็นประจำต่อเนื่องทุกเดือนมาเป็นระยะเวลากว่าห้าสิบปีแล้ว ตั้งแต่ก่อนสร้างศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม