ปลอบผี

เรื่องราวของหญิงใจบุญ ยอดกตัญญู...เกิดเรื่องราวเหลือเชื่อกับเธอ จู่ๆเธอก็สามารถมองเห็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองในอนาคตได้...อยู่มาวันหนึ่ง เธอรู้สึกว่ามีใครไม่รู้มาอยู่ในร่าง และได้ยินเสียงจากข้างในบอกว่า เป็นธิดากษัตริย์ของอินเดีย มาเพื่อปกป้องเธอจากผีร้าย...ต่อมา เธอมีอาการคุมสติตัวเองไม่ได้เหมือนโดนผีสิง...เรื่องเหล่านี้ เธอคิดไปเอง หรือเป็นเรื่องจริง...ที่นี่...มีคำตอบ

เกือบไป

ชายคนหนึ่ง ไม่ค่อยมีความศรัทธาในพระพุทธศาสนา ไม่เชื่อเรื่องบุญ-บาป มีภรรยาสองคน เมื่อภรรยาคนแรกทราบเรื่อง จึงขอหย่า แต่เขามีลูกสาวที่กตัญญู เธอพยายามทุกทางที่จะทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้พ่อ ชักชวนพ่อให้ทำบุญ แต่ก็ทำได้อยู่ระยะหนึ่งเท่านั้น หลังจากที่พ่อของเธอเสียชีวิต เพราะมะเร็ง เธอก็ยังทำบุญเพื่ออุทิศให้พ่ออย่างเต็มที่...บุญช่วยเขาหลังตายแล้ว อย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ

คนดีที่หนึ่งเลย, หาที่สุดไม่ได้, สุดหาสิ่งใดจะเทียบได้

คุณพ่อ เป็นคนขยันทำงาน ใจดี รักครอบครัว ไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ มัธยัสถ์ ท่านรักและผูกพันกับคุณแม่มากแม้ว่าจะโดนคลุมถุงชนให้แต่งงานกับคุณแม่ก็ตาม ท่านทั้งสองอยู่ร่วมกันเป็นเวลาถึง 48 ปี

ยอมตายในสมรภูมิิ

การประสบอุบัติเหตุครั้งนี้ เหมือนจะหมดสิ้นทุกอย่าง เพราะต้องเสียค่ารักษาไปเป็นจำนวนมาก แต่ลูกและสามีก็ยังมาวัดอย่างต่อเนื่อง มาทั้งครอบครัวบ้าง สลับกันมาบ้างเพื่ออีกคนจะได้อยู่เฝ้าร้านค้า แม้จะต้องนั่งรถบัสนานถึง 12 ชั่วโมง

เป็นงง..?เป็นแฟนกันได้ยังไง

ในอดีตชาติเป็นของลูกมาก่อนและเป็นที่อยู่ของพญานาคเกล็ดสีเขียวรักษาไว้ ท่านก็ทักต่อถึงสามีของลูกว่ากำลังมีเคราะห์หนักถึงแก่ชีวิต

อานิสงส์ของการให้ที่พักและที่สร้างวัด-ที่นี่มีคำตอบ

การที่ลูกหาสถานที่พักให้พระภิกษุและอุบาสกระหว่างเรียน และหาสถานที่สร้างวัดไทยนางาโน่ ประเทศญี่ปุ่น และบุญที่ได้ใช้บ้านเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม จะมีอานิสงส์อย่างไรบ้าง

ทางลัด ในการเข้าถึงธรรม

การฝึกสมาธิ จนมีสภาพใจที่รวมหยุดนิ่งนั้น อาจเป็นเรื่องยากสำหรับหลายคน เพราะกว่าใจจะรวมเป็นหนึ่งจนได้ปฐมฌาน (เข้าถึงดวงปฐมมรรค) ต้องผ่านขั้นตอนต่างๆ ไปตามลำดับขั้นก่อน ซึ่งเราเรียกขั้นตอนนั้นว่า “องค์แห่งฌาน”

กระต่ายน้อยในดวงจันทร์(ทานปรมัตถบารมี)

เมื่อให้ทานอันเลิศ บุญอันเลิศย่อมเจริญ อายุ วรรณะ ยศ เกียรติ สุข และกำลังอันเลิศก็เจริญ

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ตกทุกข์ก็สุขได้

ทุกฺเข สุขานิ วินฺทติ คนมีปัญญา เมื่อถึงคราวตกทุกข์ ก็ยังหาสุขได้ (๒๗/๒๔๔๔)

ผู้ชนะความโกรธ

ผู้ไม่โกรธ ฝึกฝนตนแล้ว มีความเป็นอยู่สม่ำเสมอ หลุดพ้นแล้ว เพราะรู้ชอบ สงบ คงที่อยู่ ความโกรธจักมีมาแต่ที่ไหน ผู้ใดโกรธตอบบุคคลผู้โกรธแล้ว ผู้นั้นเป็นผู้ลามก