ผมมี 2 ขาแล้วครับ

ผมก็รู้สึกว่า ผมมี 2 ขาแล้วครับ ที่กล่าวอย่างนี้ไม่ใช่ผมพิการนะครับ แต่ผมอยากจะเปรียบเทียบว่า ที่ผ่านมาผมในฐานะที่เป็นพุทธมหายานเหมือนคนที่เดินด้วยขาข้างเดียวมาโดยตลอด ผมอยากให้มีพุทธเถรวาทอยู่ในมองโกเลียมานานแล้ว เมื่อพระอาจารย์และคณะได้นำ DMC มาติดที่นี่ เหมือนผมมีขาครบ 2 ข้างแล้ว ทีนี้จะวิ่งไปไหน เดินไปไหน ก็สามารถวิ่งไปได้เร็วๆ

ตื่นขึ้นมาในเส้นทางธรรม ด้วย DMC

ภรรยาของผมกลับไปเยี่ยมบ้านที่เวียดนาม ทิ้งให้ผมหงอยเหงา เฝ้าบ้านอยู่คนเดียว มี TV เป็นเพื่อน เพราะที่บ้านติดดาวเทียมซึ่งดูได้ถึง 800 ช่อง ผมก็กดจูนหาคลื่นแก้เหงาไปเรื่อยๆ คิดประชดตัวเองแบบขำๆว่า ตราบใดที่ยังไม่เจอกับความสุขที่แท้จริงของชีวิตก็ต้องจูนหากันต่อไป

ผมมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบเกิน 100 % แล้ว

ลีออง บอร์น จากประเทศอังกฤษ ผู้สูญเสียพ่อตั้งแต่อายุ 8 ขวบ หลังจากนั้น เขาก็ได้แต่ถามตัวเองมาตลอดว่า คนเราเกิดมาทำไม และก็ได้แสวงหาคำตอบจากศาสนาที่เขานับถือ เขาไม่มีความสุขในชีัวิตเลย แต่แล้ว อยู่ดีๆ เขาก็พูดว่า "ผมมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบเกิน 100 % แล้ว" อะไรกันที่ทำให้กล้าพูดได้ขนาดนั้น...

ลูกผู้ชายต้องไม่ได้สมบัติ

เขาก็ร้องอยากจะไปแต่บ้านลุงพอเจอหน้าลุงและป้าเขาก็เรียกลุงป้าว่าพ่อแม่ แต่ก็ไม่มีใครเชื่อว่าเขาเป็นลูกชายของลุงป้าที่กลับชาติมาเกิด เขาจึงพาไปดูต้นไม้ที่เขาปลูกไว้คือต้นมะขามและพาไปดูเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้ เขา ไปจับเสื้อลายสก๊อตที่เขาเคยใส่ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ถึงกับตะลึง เพราะเขาพูดถูกหมดทุกอย่าง