วัดพระธรรมกาย จัดพิธีปุพพเปตพลี
วัดพระธรรมกาย จังหวัดปทุมธานี จัดพิธีปุพพเปตพลีเนื่องในวันพระใหญ่ ภายในงานมีศรัทธาสาธุชนมาร่วมงานเป็นจำนวนมาก
ทำไมต้องอุทิศส่วนกุศล
ผ้านั้นถึงจะให้ที่มือของฉันเองก็ไม่สำเร็จแก่ดิฉัน ถ้ามีอุบาสก ขอท่านจงให้อุบาสกนั้นนุ่งห่มผ้าที่จะให้ดิฉัน เมื่อทำอย่างนั้นดิฉันจึงจะได้นุ่งห่มผ้านี้ตามปราถนา
ความหลากหลายของเปรต (๑)
การร้องไห้ก็ดี ความเศร้าโศกก็ดี การพิไรร่ำไรก็ดี บุคคลไม่ควรทำเลย เพราะการร้องไห้เป็นต้นนั้น ไม่เป็นไปเพื่อประโยชน์แก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ญาติทั้งหลายก็คงดำรงอยู่อย่างนั้น ทักษิณาทานที่ให้แล้ว ตั้งไว้ดีแล้วในสงฆ์ ย่อมสำเร็จประโยชน์แก่ชนผู้ล่วงลับไปโดยพลันสิ้นกาลนาน
เปรตหญิงสาวผู้หิวโหย
ในเปรตวิสัยนั้น ไม่มีกสิกรรม การเลี้ยงโคในเปรตวิสัยก็ไม่มี การค้าขายหรือการซื้อขายด้วยเงินก็ไม่มี สัตว์ทั้งหลายผู้ถึงกาลล่วงสิ้นไปแล้ว ย่อมยังอัตภาพให้เป็นไปในเปรตวิสัยนั้น ด้วยทานอันเขาให้แล้วในมนุษยโลก
สิ่งที่บรรพบุรุษรอคอย
ความวิบัติอันเป็นโทษทางกาย ๓ ประการคือ การฆ่า การลัก การประพฤติผิดในกาม และโทษทางวาจา ๔ ประการคือ พูดโกหก หยาบคาย ส่อเสียด เพ้อเจ้อ และโทษทางใจ ๓ ประการคือ อภิชฌา พยาบาท มิจฉาทิฏฐิ ย่อมมีวิบากเป็นทุกข์
ถ้าจบอาหารก่อนใส่บาตร แล้วไม่ได้กรวดน้ำ คนที่เราอุทิศให้จะได้รับผลบุญไหม
การอธิษฐานเป็นการสร้างอธิษฐานบารมี ตั้งความปรารถนามุ่งผลอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อตนเอง ส่วนการกรวดน้ำเป็นอาหารแสดงการอุทิศส่วนกุศลให้ผู้อื่น ถ้าให้แก่คนที่อายุน้อยกว่าเรา ก็เป็นลักษณะของ เมตตาบารมี ถ้าให้กับผู้ที่เป้นผู้ใหญ่กว่าเรา มีพระคุณแก่เรา นั่นเป็นการแสดงกตัญญูกตเวที
เมื่อทำบุญแล้วควรอธิษฐานอย่างไรและควรอุทิศให้แก่เจ้าที่เจ้าทางเจ้ากรรมนายเวรหรือไม่
พวกเราที่ยังมีชีวิตอยู่ ความชั่วอย่าไปทำเลยนะ ขอให้ตั้งใจทำความดี สะสมบุญให้เต็มที่ เมื่อละโลกไปแล้ว ถึงจะไม่มีใครทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ เราก็ยังมีเสบียงบุญที่เคยสะสมไว้ขณะยังมีชีวิตอยู่เอาไว้ใช้ หรือถ้าจะมีใครอุทิศส่วนกุศลไปให้อีก เราก็สามารถรับได้สบาย ๆ
ยอดนักสร้างบารมี ตายด้วยโรคไข้หวัดกลายพันธุ์ กลับดุสิตบุรี
เขาสร้างบารมีอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ในการชวนชายผู้มีบุญมาบวช
กรณีศึกษากฎแห่งกรรม อยากเป็นอะไรตามแต่ใจของเรา 2
เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ผลแห่งกรรมดี กรรมชั่ว...ชีวิตหลังความตาย...เรื่องจริงที่ทุกคนต้องเจอ
อาจิณณกรรม
ภัยของสัตว์ผู้เกิดมาแล้ว ย่อมมีเพราะต้องตายแน่นอน เหมือนภัยของผลไม้สุก ย่อมมีเพราะต้องหล่นในยามเช้าฉะนั้น
