จัมมสาฏกชาดก ชาดกว่าด้วยนักบวชไหว้แพะ

ในสมัยพุทธกาลเมื่อครั้งที่พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตะวันมหาวิหาร ทรงปรารภปริพาชกชื่อ จัมมสาฏก จีงทรงตรัสพระธรรมเทศนาดังนี้ กาลครั้งนั้นมีปริพาชกผู้หนึ่งบำเพ็ญตบะด้วยการเปลือยกาย มีเพียงผิวหนังเท่านั้นเป็นเครื่องนุ่งห่ม

เส้นทางสว่างของนักบวช

พระธรรมทายาท สรวิชญ์ วชิรญาโณ อายุ 33 ปี ว่าที่พระพี่เลี้ยงประจำศูนย์อบรมวัดกอม่วง อ.เมือง จ.ลำพูน

เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๘ ( ชีวิตนักบวช )

คนขลาดยังไม่ทันถึงสนามรบ ไม่ทันได้รบก็ยอมแพ้ ฉันใด ดูก่อนพราหมณ์ ท่านยังไม่ทันได้ไปขอกัณหาชาลีเลย ก็ยอมแพ้ ฉันนั้น ดูก่อนพราหมณ์ ถ้าท่านไม่หาทาส และทาสีมาให้ฉันฉันจักไม่อยู่ในเรือนของท่าน

นักมวย นักรบ นักบวช

นักรบแห่งกองทัพธรรมท่านหนึ่ง...ในอดีตท่านเคยเป็นนักมวย เป็นทหารรับใช้ประเทศชาติ...ได้ออกรบในสมรภูมิ...ต่อมา ท่านได้มาพบกับหมู่คณะ และได้อธิษฐานจิต ต่อคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ให้ได้บวชในวัดพระธรรมกาย และ ไม่สึก ซึ่งท่านก็สมความปรารถนา...กับคำถาม “มีคนจำนวนไม่น้อยเลยที่มีความเข้าใจว่า ศิลปะแม่ไม้มวยไทย เป็นศิลปะประจำชาติไทย ควรจรรโลงเอาไว้ เขาคิดถูกหรือผิด ถ้าผิดจะมีวิบากอย่างไร”