ปรโลกนิวส์ คุณแม่ประชิดละโลกแล้วไปไหน ตอนที่ 1

ก่อนที่คุณแม่ของลูกจะเสียชีวิต ตัวท่านมีอาการเหนื่อยหอบ และรู้สึกที่ไม่สบายตัวมากขึ้น ท่านจึงได้ทำตามหลักวิชชาที่ได้ศึกษาเรียนรู้มาอย่างดีจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

ปรโลกนิวส์ ตอน คุณพ่อถนอมละโลกแล้วไปไหน ตอนจบ

ก่อนที่คุณแม่ของลูกจะเสียชีวิต ใจของท่านมีความผ่องใสเป็นอย่างมาก จนกระทั่งเมื่อถึงช่วงเวลาที่ตัวท่านกำลังจะละจากโลกนี้ไป ตัวท่านก็ได้เห็นคตินิมิตเป็นความสว่าง

ปรโลกนิวส์ ตอน ท่านเทพธิดากิมเอง ตอนที่ 2

คำตอบ หลังจากที่กายละเอียดคุณแม่ของลูกได้แปรเปลี่ยนไปเป็น “ กายของเทพธิดาสุดสวยโสภา ” แล้วตัวท่านก็เกิดความรู้สึกอัศจรรย์ใจและปลื้มปีติใจในผลแห่งบุญที่ปรากฏเกิดขึ้นเป็นอย่างมาก

ตายเพราะคารมเสียดแทงใจ

เรื่องราวของชีวิตหลังความตาย สาเหตุที่แท้จริงของการเสียชีวิตในลักษณะต่างๆของมนุษย์ เช่น ป่วยตาย ตายเพราะประสบอุบัติเหตุ เป็นต้น และอะไรจะเป็นที่พึ่งของมนุษย์หลังความตาย...มาร่วมกันศึกษาชีวิตหลังความตายในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา...เพื่อเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่ความตายจะมาถึงตัวเรา

ปรโลกนิวส์ ตอน กินยาตายแต่พ้นอบายเพราะลูกชายบวช ตอนที่ 2

ต่อจากตอนที่แล้ว......หลังจากที่พระธรรมกายได้เมตตาไปโปรดกายละเอียดโยมแม่ของลูกถึงที่บ้านแล้ว พระธรรมกายก็ได้เมตตานำบุญของตัวลูก ที่ได้ตั้งใจฝึกตนทนหิวบำเพ็ญตบะเป็นพระแท้และบุญที่ตัวลูกได้บวชสร้างบารมีกับหมู่คณะ ไปซ้อนตรึงติดไว้ที่ศูนย์กลางกายของกายละเอียดโยมแม่ของลูก

ปรโลกนิวส์ ตอน ด้วยแรงอธิษฐาน ตอนที่ 1

คำถามข้อที่ 1 คุณแม่ตายแล้วไปไหน ท่านมีความรู้สึกอย่างไรและท่านมีข้อความอะไรฝากมาถึงลูกๆหลานๆ และเหลนๆ บ้างหรือไม่ครับ

ความปรารถนาของบัณฑิต

บุคคลควรคบหากับสัตบุรุษ ควรทำความสนิทสนมกับสัตบุรุษ เพราะเมื่อบุคคลรู้ทั่วถึงธรรมของสัตบุรุษแล้ว ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง

ชัยชนะที่แท้จริง

พึงชนะคนโกรธ ด้วยความไม่โกรธ พึงชนะคนไม่ดี ด้วยความดี อีกทั้งคนตระหนี่ และคนเหลวไหล...

สะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลก ตอน เพื่อเธอตลอดไป

คุณแม่ละโลกแล้วเป็นอย่างไร ท่านอยู่ ณ ที่ใดในปรโลก ด้วยบุพกรรมใดจึงทำให้ท่านต้องมาป่วยด้วยโรคมะเร็งรังไข่และก็มารู้ตัวในระยะสุดท้าย แล้วท่านก็ได้เสียชีวิตตอนอายุ 52 ปีคะ

นิมมานรดี

ดูก่อนสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลไม่มีความหวังให้ทาน ไม่มีจิตใจผูกพันในผลแห่งทานแล้วให้ทาน ไม่มุ่งการสั่งสมให้ทาน อีกทั้งไม่ได้ให้ทานด้วยความคิดว่า “เราหุงหากินได้ แต่สมณะ หรือพราหมณ์ทั้งหลาย ไม่ได้หุงหากิน การไม่ให้ทานแก่สมณะหรือพราหมณ์ทั้งหลาย ย่อมเป็นการไม่สมควร” แต่ให้ทานด้วยคิดว่า “เราจักเป็นผู้จำแนกแจกทานเช่นเดียวกับท่านฤาษีทั้งหลาย ผู้ที่ได้เคยจำแนกแจกทาน ตามแบบอย่างของบัณฑิตนักปราชญ์ในกาลก่อน บุคคลนั้นให้ทานด้วยอาการอย่างนี้แล้ว เมื่อทำกาลกิริยาตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาทั้งหลาย ในสวรรค์ชั้นนิมมานรดี