เย็นกายเย็นใจ เมื่อเข้าถึงองค์พระใสๆในกลางกาย
ทุกครั้งกระผมก็จะนั่งสมาธิตามที่หลวงพ่อสอน คือ หลับตาเบาๆทำใจสบายๆ เอาจิตมาจับไว้ตรงศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ดอย่างเดียว
เมื่อใจหยุดนิ่ง...สิ่งอัศจรรย์ก็บังเกิด
พอเข้าสู่วันที่สาม ใจของกระผมก็เริ่มสงบ และเบาสบายขึ้น วันนั้นกระผมนั่งนิ่งๆวางใจสบายๆ และนึกว่าเรามีดวงแก้วใสๆอยู่กลางท้อง นั่งไปสักพักใจเริ่มเบา และนิ่งมาก กระผมก็เห็นว่ามีดวงแก้วกลมๆใสๆเหมือนดวงดาวอยู่ในท้องของกระผมจริงๆ กระผมก็มองไปที่ดวงนั้นแล้วก็เอาใจนิ่งๆไปแตะเบาๆที่ดวงนั้น อยู่ดีๆดวงกลมๆนั้นก็ขยายออก ขยายใหญ่มากเท่ากับดวงจันทร์ และดวงอาทิตย์
สมาธิเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต
เมื่อถึงเวลานั่งสมาธิ หนูวางใจสบายๆไว้ที่กลางกาย แล้วเสียงของพระอาจารย์ที่นำนั่งก็เบาลงเรื่อยๆ จนหนูไม่ได้ยินอะไรอีก หนูรู้สึกตื่นตัวภายใน สงบและพบแสงเล็กๆที่กลางท้อง ก่อนที่แสงนั้นจะขยายใหญ่จนสว่างไปหมด หนูรู้สึกสบายและมีความสุขมากๆค่ะ
ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง
เวลาใจสบายๆ องค์พระก็ขยายใหญ่กว่าโลก ใจของลูกจรดอยู่ตรงกลางอย่างเดียว องค์พระก็ขยายใหญ่กว่าเดิมจนโลกใบนี้เล็กเหมือนผลมะนาว เวลานั่งสมาธิครั้งต่อๆไปลูกจะเริ่มต้นด้วยอารมณ์สบาย ลูกชอบดูดอกไม้ เช่น ดอกกุหลาบ พอดูแล้วสบายใจ ลูกก็นึกเอาดอกกุหลาบไว้ในท้องแล้วหยุดนิ่งไปเรื่อยๆ
พระบัณฑิต DOU รุ่นแรกของโลก (7)
สำหรับกระผม ตอนเรียนวิชาสมาธิของ DOU กระผมได้นั่งสมาธิโดยบริกรรมภาวนา สัมมา อะระหัง ด้วยจิตใจที่มีความสุข สงบ และสบาย โดยฝึกทำซ้ำๆ บ่อยๆ ทุกวัน ทำให้ใจสบายมากขึ้น ซึ่งพระเณรในวัดของกระผมก็ต้องฝึกปฏิบัติ สมาธิ และทำเหมือนกันทุกวัน การที่กระผมได้ศึกษาDOU นั้น ทำให้กระผมรู้สึกว่า ได้ฝึกตนในเพศสมณะได้อย่างสมบูรณ์ยิ่งขึ้น เห็นความสำคัญในทุกๆวิชาที่ DOU เปิดสอนครับ
ง่ายๆ สบายๆ ไม่มีข้อสงสัย
จากนั้น ก็มีองค์พระธรรมกายสีทอง ผุดขึ้นมาจากความสว่างใหญ่ๆที่กลางท้องของผม องค์แรกมีขนาดเล็กกว่าตัวผมหน่อย องค์ต่อๆมา ก็ยิ่งใหญ่ขึ้นๆ และยิ่งสว่างมากขึ้นเรื่อยๆ ท่านนั่งหลับตาหันหน้าทางเดียวกันกับผม ผมเห็นท่านได้ชัดเจนมากๆ เห็นหน้า เห็นพระเศียร มีเกศดอกบัวตูม ผมนั่งดูเฉยๆ รู้สึกว่าใจสบายดีครับ
แม้มืดตื้อมืดมิด ก็มีสิทธิ์เข้าถึงธรรม
พอดีกับที่ลูกได้ดู DMC พระเดชพระคุณหลวงพ่อแนะนำว่า “ให้เราเล่นตัว ทิ้งสิ่งที่เห็นนอกตัวทั้งหมด ยอมดูความมืดดีกว่า” ลูกจึงทำตาม คราวนี้นั่งมืดเป็นปีๆเลยค่ะ เวลานั่งก็จะได้แต่ความสบาย เห็นแสงสว่างบ้าง แต่ก็นั่งทุกวันไม่เคยเว้น พอมาได้หลักการวางใจจากพระอาจารย์ที่บ้านสวนอุบลฯ ก็เลยเน้นความสบาย พอใจสบายก็ค่อยๆน้อมลงไปในตัว
สาวประเทศเพื่อนบ้าน มีองค์พระภายในเป็นที่พึ่ง
พอเริ่มนั่งสมาธิลูกก็จะวางใจสบายๆ นึกถึงศูนย์กลางกายและนึกถึงองค์พระ ซึ่งลูกก็นึกได้ค่ะ เห็นองค์พระขนาดเท่าองค์พระธรรมกายประจำตัว เป็นองค์สีทอง อยู่ที่กลางท้อง พอเห็นแล้วก็รู้สึกมีความสุขและอบอุ่นใจ เหมือนมีที่พึ่งในตัว
เด็ก DMC เด็กดีไม่มีเฮ้ว
หนูได้ปฏิบัติธรรมตามเสียงของหลวงพ่อ คือเอา ขาขวาทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย ทำใจสบายที่กลางท้อง ปล่อยใจตามเสียงหลวงพ่อไปเรื่อยๆ นั่งไปประมาณชั่วโมงครึ่ง รู้สึกสบายมากๆ สักพักก็พบกับสิ่งที่ทำให้หนู หาคำอธิบายไม่ถูกค่ะ
